Na wën cï Mepiboceth, wën ë Jɔnathan, kuat de Thaulo bɛ̈n, ke gut yenɔm piny ë riëëu ë Debid nɔm. Go Debid lueel an, “Mepiboceth!” Go Mepiboceth lueel an, “Yɛn ee lïmdu.”
Go Bɛ̈nydït lueel an, “Yɛn aa cï rɔt guiir bä lɔ̈ŋ de kɔckï puk nɔm, ku akënkï lɔ̈ŋ. Yɛn aa cï rɔt guiir në biäk bïk a yök, ku akënkï cak bɛ̈n them. Jur akën a lɔ̈ŋ, cakaa nɔn ee Yɛn tɔ̈u ke ya cï rɔt guiir bä këden puk nɔm an, “Yakï, wek bä kony.
Go Thaulo lɛ̈k en, an, “Eeŋö kaar wek bä a nɔ̈k wekë Debid? Acï gäm këcam kekë tɔŋ, ku luɔpë Nhialic në këde? Ënɔɔnë aloi tɔŋ kekë yɛn, ku ee ya buuth kueer ke kɔɔr bïï ya nɔ̈k!”
ago Thaulo lɛ̈k bänyke an, “Piɛŋkï kënë wek kɔc ke Benjamin, bï Debid wën ë Jethe we gäm duum ayï tiim ke enap wedhie, ku bïï week tɔ ye bänydït ke remdɛn ë tɔŋ wedhie?