Kënë ee kërac në käŋ kedhie ka ye looi ë piny nɔm, ee kë töŋë ee bɛ̈n tëde kɔc kedhie. Ku ayadäŋ, të pïïr kek ë piny nɔm ayek piɔ̈ɔ̈th thiäŋ në karɛc ku tɔ̈u miɔ̈ɔ̈l në kepiɔ̈ɔ̈th, ku ëtɛ̈ɛ̈n ke ke jɔ lɔ paan ë thuɔɔu.
Ago Jɔnathan Debid lɛ̈c Thaulo wun, lueel an, “Bɛ̈ny, du de kërɛɛc luöiyë Debid, në luɔi cïn en kërɛɛc cï wäc yïn. Këriëëcdɛn cï looi ëbɛ̈n aaye gök de kuɔɔny kony en yïn.
Ago Debid rɔt kual në Nayoth ë Rama, ku le tënu Jɔnathan. Ku lëk Jɔnathan an, “Eeŋö cä looi? Ee kërɛɛc ŋö cä wööc? Ee kän ŋö cä wäc wuur, kë bïï näk ɛn?”
Ago Aɣimelek bɛ̈ɛ̈r, an, “Eeŋa nu në bänyku yiic, raan ee yïn riëëu cït man ë Debid, mony de nyan ë melik, bɛ̈ny de kɔc ee yïn tiit, ku raan ye kɔc riëëu aläl paandu?