Wek cï yɛn yɔ̈ɔ̈r guöp në kɔckï nïïm, aguɔkï röt yɔ̈k abïny de cï thiɔ̈ɔ̈ŋ në barli, ku kuïïn lik cï pam. Wek ee kɔc cïï röŋ në thuɔɔu nɔ̈k, ku pälkï kɔc cïï röŋ në pïïr ke ke pïïr. Ka wek ee lueth lɛ̈k kɔckï, ku ayek ka cäk lueel gam.”
Yɛn Bɛ̈nydït Awärjäŋ, acä lueel nɔn ee Yɛn raan de ater wo tïït ke thök. Yɛn bï amɛ̈lkï nööm tëde week, ku cä week bï bɛ tɔ ee tïït ke thök, wek cä ke bï bɛ tɔ muk röt wapäc. Yɛn bï amɛ̈lkï luäk bei në wecin, ku cä week bï bɛ tɔ cuet thök.
“Mɛnh ë raan, rɛɛcë bäny ke Yithriɛl. Cäär tëde keek, ku lɛ̈kë keek kë luɛɛl Yɛn Bɛ̈nydït Awärjäŋ: lɛ̈kë keek: Amawoou në week, wek tïït ke Yithriɛl! Wek ee röt muk apiɛth ku wek cïï thök ee kɔn tiit.
Ku kë lueel ë Bɛ̈nydït kï an, “Ku në biäk de tït mär kɔckï. Të cï ë ke cääm apiɛth, ke luelkï an, ‘Wek bï dɛ rëër lɔ dïu.’ Na cï keek nyɔ̈ŋ, ke ke riëëc kɔc nɔn bï tɔŋ ke yök.
“Na bɔ̈ raan tëde yɛn, ku cïï wun man, ku cïï man man, ku cïï tiiŋde man, ku mïthke, ku mïthëkɔcken, ku nyïïrëkɔcken, yeka, acakaa wëiken guöp ayadäŋ, ka cïï duëër aa raandiën ë piööcë.
Kɔc cït keek acïkï Bɛ̈nydan Yecu Kërtho ee luööi, ee keyiic kek luuikï, ku ayek kɔc cïn piɔ̈ɔ̈th kërac math piɔ̈ɔ̈th në wël mit luelkï, ayï wëŋ ee kek kɔc wëŋ.
Ku pɛlënɔm bɔ̈ nhial ee yic kɔn ɣɛɛr ëtop, ku ee mät kɔɔr ayadäŋ, ku ye jam ë määth, ku ye këde dap pɔ̈l, ee piɔ̈u dap kok, ku ye dap luɔk ë mïthkɛn piɛth, acïï kɔc ee kuany yiic, ku cïn yäc aguk.