“Ku Yɛn bï thöndiën cä lɛ̈k yïn döt. Ku dɔ̈t wokë mïthku në rɛm bï lɔ̈ɔ̈k bɛ̈n, ke mät ë cïï kɔ̈u bï tɛɛm aɣet athɛɛr. Ku Yɛn bï ya Nhialicdu, ku ya Nhialic de mïthkuön bï lɔ̈ɔ̈k tɔ̈u në yïcök.”
Tɔŋdɛn biökkï në abëël wïïrken yiic acïnkï thaarden, acïn raan bï jam ë gɛ̈ɛ̈r luɛɛl! Wo bï kajuëc ke rem de tɔŋ de ater tɛ̈k röt, ku abïk juëc aläl ayï ŋɔl abïï tɛ̈k. Bɛ̈nydït guöp yen abï aa meliŋda, abï we mac ë Yen ku gël wook.
Na wën ke piŋ ë kɔc ke Judai kedhie, kɔc rɛ̈ɛ̈r ë Mowap, ku Ammon, ku Edom, ku wuöt kɔ̈k yiic, nɔn cïï melik de Babilonia kɔc ke Yithriɛl kɔ̈k tɔ rëër ë Juda, ku luɔi cï yen Gadalia tɔ ee bɛ̈ny.
Melikdun nu ë nou, bï we bɛ̈n kony? Nu bänykun ë nou, bäny ke wuötkun kedhie? Bäny wään lɛ̈kkï Yɛn an, “Gämë wook melik, ku bäny? Yïkï dï, eeŋö cïï kek week be luök?
Ku köölë, we cï tɔŋ wɛ̈l nɔm baai de wäär, näkkï wɛ̈ɛ̈tke kathiërdhorou në kuur tök nɔm, ku takkï Abimelek, wën ë nyan lïm de bɛ̈ny nu ë kɔc ke baai de Cekem nïïm, ee bɛ̈ny, në baŋ ee yen mɛnhë nyandun.
Ee Yɛn Nhialicdun, Raan ë luäk week në nuɛɛnkun yiic ku ka dhal week ëbɛ̈n, ku ee köölë wek cï ya reec, ku lɛ̈kkï Yɛn an gäm week melik. Yen tëde ka, ënɔɔnë mätkï röt Bɛ̈nydït wedhie, në dhiëënkun ku ɣöötkun.”’