ku ŋic kënë aya an, ɣɔn ee yïn mɛnhthiinakäŋ, yïn ë ŋic kacïgɔ̈ɔ̈r kaɣer yiic, ka cath në riɛl bïk yï tɔ ye raan pelnɔm aɣet kuny bï yï kony wëi në gäm cï yïn Kërtho Yecu gam.
Na wën, acï Gidiɔn nyuöth de raan piŋ ku kë lueel nyuöth, go yemiɔl tuk ku lɛm Nhialic, ku puk rɔt kɔc ke Yithriɛl tɔ̈u wutic ku lëk keek an, “Jatkï röt Nhialic acï rem de Midian tääu në wecin bäk ke tiaam!”
Ku kuëëŋ mël ku lueel an, “Bɛ̈nydït de rɛm, tïŋ ɛn yɛn lïmdu! Tïŋ ee nuandïït cï ya yökë, ku tak ɛn! Du nɔm mär në yɛn! Gämë ya mɛwä, ku të le yïn e gäm ɛn, abä gäm Bɛ̈nydït bï aa këde në pïïrde yic ëbɛ̈n, ku acï bï kɔn muut nɔm anande.”
Ago Debid bɛ̈ɛ̈r an, “Ëyic yɛn ee lïmdu, ku yïn bï kë bä looi jɔ tïŋ ë yïnyin.” Go Acic lueel an, “Apiɛth arëët! Yïn bä tɔ ye raan ee ya tiit aköölnyïïn.”