‘Ku na päl raan ee kapiɛth looi luɔidɛn de piathëpiɔ̈u, ku ciɛk luɔi de karɛc cït karɛc ye kɔc ee karɛc looi ke looi, bïï ceŋ ke pïïr aya? Ei! Acïn töŋ de kapiɛth wään ye looi bïï bɛ tak. Abï dhil thou në biäk de ciɛ̈n adöt ku në baŋ de karɛcke.
Ku biäk thiin cï döŋë abä dhiim apiɛth, cït man ye ateek dhiim në mac, dhiɛɛm keek në dhiëm adhääp. Ku ëtɛ̈ɛ̈n, abïk ɛn jɔ aa lɔ̈ŋ, ku abä keek aa piŋ thook. Abä nyuöth keek nɔn ye kek kɔckï, ku abïk jɔ gam nɔn yan Nhialicden.
Ku ritkï kɔcpiööcë piɔ̈ɔ̈th, yöökkï keek an, “Bïk aa tɔ̈u ë gämic apiɛth, ku an, në guöm ee wok katuc juëc guum en abï wo dhil lɔ ë ciɛɛŋ de Nhialicic.”
Ku agönhdïït ë Nhialic agönh bɔ̈ nhial acï nyuɔɔth ë baŋ de reec reecë kɔc Nhialic gam ku baŋ de luɔi rɛɛc ee kɔc looi, kɔc ë yic waan ciëën në rac de kekpiɔ̈ɔ̈th.
Në luɔi ŋic wok kënë an, Löŋ akënë tääu në këde raan piɛthpiɔ̈u, ee këde kɔc reec löŋ gam kɔc ee löŋ yalic, yen aa tɛ̈ɛ̈uwë ye, ayï këde kɔc reec Nhialic gam ku kɔc ee kërac looi, këde kɔc cïn piɔ̈ɔ̈th riëëu ku cïnku gup athɛɛk, këde kɔc ee wärken dui ku duikï märken, këde kɔc ee kɔc nɔ̈k,
Ku tënhial kekë piny nu ënɔɔnë acï ke tɔ̈ɔ̈u, në jam manë, bïk mac tiit, ku aye ke muk aɣet kööl ë guiëërëlöŋ de kɔc reec Nhialic, kööl bï kek riääk ëliŋliŋ.