Ku kur ë yïk ke Luaŋdït acï ke ŋiëc kiëët apiɛth tëdɛn ë lölë ke bei thïn, ka yïŋ de luaŋdït aa loi rɔt të cïn awuɔɔu de kake tuëŋ ye piŋ, ku ka ke thäth ë loi ë wëëth cït yiëp ke thɔn ë dëi.
Ɣöötkë kedhie, gɔl në ɣööt thook biic leer ë pëër dïït ë Luaŋdït yic, ku në yiɛɛu piny leer të ye päny nɔm thök nhial, aa yïk në kur dït cï ŋiëc guaŋ yiic thïn ku kekɔ̈ɔ̈th biic, ke ke kït.
Kë lueel ë Bɛ̈nydït Awärjäŋ ë nɔɔnë kï an, “Yɛn tɛ̈ɛ̈u këërkëër ril ku le dïu piny në Dhiɔn. Ku yɛn bï kuur de aguk nɔm ril tääu ë yenɔm, ku acï gäär kɔ̈u ee wëlkë an, ‘Gäm ril ee käŋ guum.’