Ago Jothep lɛ̈k en an, “Ei, acie yeka! Yɛn cïï kë cït ee kënë duëër kɔn looi ë caaŋdï! Raan ë jɔt abïny yetök yen abï ya lïmdï. Ku kɔc kɔ̈kë abïk kenïïm puɔ̈k wuönden ke cïn kërɛɛc yök keek.”
ku lueel an, “Yɛn cï duëër dek ee pïïukë! Yɛn duëër ciët kë cï riɛm de ee kɔckë dek, kɔc cï wëiken kuɔɔn!” Go jaai cï ke dek. Kek luɔi de jööt de rem de ril kadiäk ka.
Acï bï aa yen! Yeka, tɔ Nhialic ee yic, ciɛk an, ye raan ëbɛ̈n alueeth, acït man cï e gɔ̈ɔ̈r an: “Luɔi bï yï tɔ piɛthpiɔ̈u në wël lueel, Ku luɔi bï yïn kɔc tiaam të guiirë löŋdu.”
Ënɔɔnë, cï këpiɛth rɔt guɔ puk aye thuɔɔu tëde yɛn? Ei! Acie yen. Ee kërac, luɔi bï en guɔ tïc nɔn ee yen kërac guöp, yen aa luui ɛn thuɔɔu në këpiɛth, ke kërac bï jɔ rac ëtaiwei në löŋ.
Ku yɛn, lɛc bän rɔt leec aliu ëtaiwei, ee këde tim cï rïïu nɔm etök, tim de Bɛ̈nydan Yecu Kërtho, raan cï ka ke piny nɔm tɔ piëëtë ëtim kɔ̈u tëde yɛn, ku piëëtë ya ë tim kɔ̈u tëde ka ke piny nɔm.
Wok cïï löŋ de Bɛ̈nydït duëër kɔn dhoŋ kɔ̈u, ku acuku duëër kɔn puɔ̈l cök ku yïkku röt yïïŋ de miɔ̈c cï nyop, ku nɔn yen miɔ̈c de rɛɛp cï geet, ku nɔn yen miaac. Acïn yïïŋ däŋ pei duëërku yiëk röt, tën cïn yïïŋ töŋ de Bɛ̈nydït Nhialicda nu në paany de Bɛ̈nydït thok tueŋ.
ago lɛ̈k kɔcke an, “Nhialic abï ya muk ke ya cïï kërac bï luöi bɛ̈nydï, raan cï Bɛ̈nydït lɔc ke ye melik! Yɛn acä bï jak ë yaciin në luöi ee yen meliŋ ë lɔc Bɛ̈nydït!”