Go bɛ̈ɛ̈r an, “Aŋic luɔi adï cän bɛ̈n ke ya ye melik ku ee yɛn ë tiit raan ëbɛ̈n ë Yithriɛl, ku yen ë rɔt wuööc, wänmääth yen acï aa melik, në luɔi yen këde piɔ̈n ë Bɛ̈nydït.
Bɛ̈nydït ë ya dɔm ku nyuuc ɛn në thööny de wäär Debid nɔm, ku tɔ bäänydï kääc aril cït man cï Yen e than piny. Yɛn cï kuëën në Bɛ̈nydït pïïr, Adonija abï thou ee köölë!”
Ku yakï, yɛn de piɔ̈u luɔi bän Luaŋdït yïk në rin ke Bɛ̈nydït Nhialicdï, cït man ë cï Yen e lɛ̈k wäär Debid an, ‘Wën bä tääu ë nyindu yic ë thöönydu nɔm, yen abï rinkï luöi Luak.’
Bäänyde abï lɔ ke dït ciɛɛŋde abï rëër ë mätic anande. Ku abï thööc muk cï kuɛɛrëdan Debid, ku bäänyde abï muk në piathëpiɔ̈u ku yic, gɔl ënɔɔnë aɣet thök de piny. Acïï Bɛ̈nydït de rɛm lueel nɔn bï yen e looi.