Na wën aa cï kë lueel ë kɔc piŋ, ke melik ë cɔl kɔc ee diɛt ket bïk lupɔɔkɛn bär tääu, lupɔɔ ke kööl de dhuëëŋ ɣeric, ku lekï tueŋ në rem ë tɔŋ nɔm, ke ke leec Bɛ̈nydït në diɛt an, “Lɛckï Bɛ̈nydït! Nhiëërdɛn agɔk atɔ̈u athɛɛr!”
Go Bɛ̈nydït lueel an, “Ënɔɔnë, mɛnh ë raan, yɛn bï Luaŋdït ril jɔt tëde keek, kë wään ye kek kenïïm ɣääc, ku ye miɛtëpiɔ̈u, kë yek nhiaar bïk aa woi ku yek lɔ kɛ̈ny. Ku yɛn bï wɛ̈ɛ̈tken ku duetken jɔt.
luelkï, an, “Amiin: Athiɛɛi, ku dhuëëŋ, ku pɛlënɔm, ku thieithieei, ku riëëu, ku riɛldït, ku riɛl ee käŋ lëu, ë ke ye tɔ̈u në Nhialicda aɣet wadäŋ thɛɛr ya. Amiin!”
Cuɛ̈ckï gup ke kak ë riäk pinydun, ŋoiŋooi ke pii, ku cuɔl, ku dhuɛ̈ŋkï Nhialic de Yithriɛl guöp. Tɛk däŋ cïï we bï bɛ luöi këtuc në yiëthkun, ku pinydun.