“Ku të ye kek week bɛ̈ɛ̈i ë ɣööt ke Nhialic yiic ku bäny nïïm bäny ee löŋ guiir, ku bäny ee kɔc cieŋ, ke we duökï ë diɛɛr në wël bäk bɛ̈ɛ̈r, ku në kë bäk lueel.
Aguɔ këden bɛ̈ɛ̈r an, Acie ciɛɛŋ de Romai an, bïk raan yiɛ̈n kɔc, le nɔ̈k, të ŋootë raan cï gaany ke kën e thok kɔn tuööm kekë kɔc gɔɔny en, ago päl luɛl lueel en këde në kë ë gɔɔnyë ye.
Yen a gäär ɛn kakë ke ya liu ë weyiic, ke we cä bï dhil nen ë nën rac miäk të cän bɛ̈n, ago riɛl cïï Bɛ̈nydït gäm ɛn, ago aa këde yïŋ de käŋ, ku acie këde dhuur ë käŋ piny.
Ku apiɛth aya nɔn bän kënë thɔ̈ɔ̈ŋ ë yapiɔ̈u në këdun week wedhie, luɔi aa yɛn we tak ë yapiɔ̈u, në röm aa wek dhuëëŋ rɔm në yɛn ëtök wedhie, në mäny mɛcë yɛn ayï kuny aa yɛn wëlpiɛth kony ke ke bï kɔ̈ɔ̈c aril.