Ku ënɔɔnë, ke ke cuku bï tɔ diu piɔ̈ɔ̈th, lɔ wïïr, dɛɛnyë alabithɔ, ku nöm rɛ̈c cï kɔn dɔm, ku të cï yïn e liep thok, ke yïn bï rialdït yök. Nöm, ku gämë keek, abï aa këdï yɛn ku këdu yïn aya.”
Yen du wo röt ee bɛ gɔ̈k, aŋuän luɔi bï wok löŋë lueel ë wopiɔ̈ɔ̈th an, “Ë cïn raan ee këdäŋ tääu kueer, kë bï mɛnhkënë tɔ kɔ̈th, ayï kë bï e tɔ wiëëk.
Apiɛth luɔi cïï yïn rïŋ bï aa cuet, ku luɔi cïï yïn mɔ̈u bï aa dek, ku luɔi cï yïn käŋ bï aa looi ëbɛ̈n, ka bï mɛnhkui tɔ wäc käŋ, ku ka bï e tɔ wiëëk, ku ka bï e tɔ kɔ̈c.
Na cath kɔc kɔ̈k në riɛl bï we cieŋ aya, ke wook, cuku ke wär? Ku riɛlë aa cukë ye kɔɔr, wok ee këriëëc guum, ke wo cïï wëlpiɛth ke Kërtho bï aa pɛ̈n cäthden.