luäkë ya bei në kɔc de nïïm këriëëc kɔɔrkï ëbɛ̈n ee pinyë nɔm. Luöiyë keek këtuc në nuɛɛn cï kueet ë biäkden, tɔ mïthken yök nuan rɔ̈ŋ ke keek ku dɔ̈ŋ biäk ke mïth ke mïthken.
Na ëlë, ka bï kɔc yɔ̈ɔ̈k aya kɔc nu ë baŋ cam an, ‘Jälkï të nuö yɛn, wek kɔc de gup aciɛɛn, lakï mɛɛc, many ë dëp athɛɛr, many cï looi në këde jɔŋdït rac kekë tuucke!
Ku ka cï lööny ë kuɔɔth yiic ayek kɔc ee jam piŋ, ku jɔkï lɔ, ago ke nyiɛɛc në diɛɛr ee kek diɛɛr ë käŋ ku bäny cï kek bäny ku kamit yek kɔɔr ka ke pïïrë, ku cïkï ee luɔk apiɛth.
Kuöckï week an, raan cä wek röt tɔ ye lïïmke, abäk ka ke yen aa looi, yen aya wek lïïmke, yen raan aa wek ka ke looi, nɔn ee yen kërɛɛc ee thuɔɔu bɛ̈ɛ̈i, ku nɔn ee yen pïŋ aa wek ka ke Nhialic piŋ, yen aye piathëpiɔ̈u bɛ̈ɛ̈i?