Yɛn jam cït man ë raan tei, në baŋ de kɔ̈c de guöpdun. Acït man cä wek ka ke wegup gäm cuɔlëpiɔ̈u abïk aa lïïmke, ku acäk ke gäm reecëlöŋ bïk löŋ aa rɛɛc, yen abï ciët gäm duɛ̈ɛ̈r wek ka ke wegup gäm piathëpiɔ̈u ënɔɔnë, abïk aa lïïmke, ke bï ɣɛɛrëpiɔ̈u bɛ̈ɛ̈i.
Acït man kaar ɛn en arëët ku ŋääth an, bï ciën kë bän yäär, ku yɛn bï nyin riɛl arëët, ago Kërtho lɛc yök ë këdï ënɔɔnë, acït man ee yen en yök ëcaŋɣɔn, ayï të piëër ɛn, ayï të thuɔɔu ɛn.
Në ye tëɣericë yic acïï Kërtho lɔ thïn raantök në thonde, ku riɛmde guöpde yen aa gɛm, wïïthë piny ke cie riɛm de thök bɔɔth ku miöör, ɣɔn cï riɛmde kuëër piny në nyinda yic, yen acï Yen kuɔɔnyda giit ëbɛ̈n aɣet athɛɛr.
Ku wek ee dhiën cï lɔc, bäny ke kake Nhialic, bäny ke dhiën ë melik, jur ɣeric, kɔc lɛɛn ke Nhialic pei, ke we bï kɔc aa guiëër piath de Raan ë cööl week bei ë cuɔlic bäk aa tɔ̈u ë ɣɛɛrdɛn ë pinyic ɣɛɛrdɛn ë gäi.
Ku kitkï din ë piɛc cak, luelkï, an, “Yïn rɔ̈ŋ we luɔi duëër yïn awerek nööm, ku kuek adɔ̈kkë bei: Ë luɔi cï yï nɔ̈k, ago wo wɛ̈ɛ̈r bei në riɛmdu në këde Nhialic ë dhiën yiic ëbɛ̈n, ku thok yiic ëbɛ̈n, ku kɔc yiic ëbɛ̈n, ku juöör yiic ëbɛ̈n,