Ago Jothep lɛ̈k en an, “Ei, acie yeka! Yɛn cïï kë cït ee kënë duëër kɔn looi ë caaŋdï! Raan ë jɔt abïny yetök yen abï ya lïmdï. Ku kɔc kɔ̈kë abïk kenïïm puɔ̈k wuönden ke cïn kërɛɛc yök keek.”
Ënɔɔnë, cï këpiɛth rɔt guɔ puk aye thuɔɔu tëde yɛn? Ei! Acie yen. Ee kërac, luɔi bï en guɔ tïc nɔn ee yen kërac guöp, yen aa luui ɛn thuɔɔu në këpiɛth, ke kërac bï jɔ rac ëtaiwei në löŋ.
Këcam ee këde yäc, ku yäc ee këde këcam, ku abï Nhialic keek riɔ̈ɔ̈k kedhie. Ku guöp de raan acie këde dhööm, ee këde Bɛ̈nydït, ku Bɛ̈nydït ee këde raan guöp.
Ku ënɔɔnë, të kɔɔr wok luɔi bï wo tɔ piɛthpiɔ̈ɔ̈th ë Kërtho yic, ku wook gup, wo cï yök aye kɔc ee kërac looi ayadäŋ, ke Kërtho ee raan ë këde kërac looi? Acie yen!
Ku yɛn, lɛc bän rɔt leec aliu ëtaiwei, ee këde tim cï rïïu nɔm etök, tim de Bɛ̈nydan Yecu Kërtho, raan cï ka ke piny nɔm tɔ piëëtë ëtim kɔ̈u tëde yɛn, ku piëëtë ya ë tim kɔ̈u tëde ka ke piny nɔm.