Tɔ pinynɔm de rɛɛp juëc ëbɛ̈n, tɔ kur nïïm thiäŋ në rap, ku bïk juëc në luɔk cït ka nu ë Lebanɔn. Tɔ pɛ̈ɛ̈nydït thiäŋ yiic në kɔc juëc cït man ë duum thiäŋ yiic në wal.
Bä kɔc dhiau në Dhiɔn tɔ mitpiɔ̈ɔ̈th, gäm miɛtëpiɔ̈u në nyin ë dhiëëuwic, Diɛt ke alɛɛc në nyin ë jiɛthëpiɔ̈uwic. Abïk ciët tiim ke ɣok de piathëpiɔ̈u, cïï Bɛ̈nydït ke com guöpde. Abïk yic aa looi, ku Nhialic abï dhuëëŋ yök ë baŋ ë kë cï looi.
Në rin ke Yecu guöp, yen a kɛ̈ɛ̈cë raanë ee tënë ë wenïïm, ke cï guöp pial. ‘Kënë ee kuur wään cäk rɛɛc, wek kɔc yïk alooc, ku aye tɔ ye kuur ë agukic kuur de naamde.’
Ayï luaŋ ë Nhialic bï jam mat kekë yiëth adï? Ku week, wek aye luaŋ ë Nhialic pïïr, acït man cï Nhialic e lueel an, “Yɛn bï rëër ë keyiic, ku cath ë keyiic, ku yɛn bï aa Nhialicden, ku kek abï aa kɔckï.”
Ku takï meeidun ɣet ë yeyic, ku we bï yïk ë yeyic, ku yak kɔ̈ɔ̈c aril në gämic, cït man cï we wɛ̈ɛ̈t, ku yak kuɛth ë gäm abäk thieithieei dap aa lueel.
Ke week aya wek ee ciët kuur pïïr, ago we yïk a ye ɣön ë wëi, bäk aa bäny ɣeriic bäny ke kake Nhialic, bäny ë ka ye läm näk keek yiɛ̈n Nhialic kake wëi, kamit ë Nhialic piɔ̈u në Yecu Kërtho.