Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Tëë ye Nhialic yen ee Wuöördun, adï yak a nhiaar: nɔn ë bä yɛn tëde Nhialic bä eenë, ku yɛn ë cïï bɔ̈ në këde yenhdï, yen aa toc ɛn.
Ku aduɛ̈ɛ̈r lueel ë yapiɔ̈u an, adï miɛt piɔ̈u tëë ya ye guöp dɛ aciɛɛn bï ya cieec ë Kërtho nɔm në baŋ de mïthëkɔckuɔ, kɔc rɛɛn wok në dhiënh ë dhiëëthë wook.
En ata yɛn we ŋic cöökë, yen acïn raan jam ke cath ke Wëndït ɣer ke Nhialic raan bï e lueel an, “Yecu ade guöp aciɛɛn!” Ku acïn raan duëër e lueel an, “Yecu ee Bɛ̈nydït,” të cïï en cath ke Wëidït.
Nhialic ee käŋ ŋiëc tiiŋiic ku cïï nɔm ee määr ë luɔiduön cäk looi, ku nhiëër cäk nyuöth En ɣɔn cä wek kakë kɔc ɣerpiɔ̈ɔ̈th looi, ku ŋuɔɔtkï ke ke luɔikï keek aɣet cï ënɔɔnë.
Ee raan nhiaar, na cakaa yen ë kɛ̈nkï tïŋ: ku ye raan cäk gam, na cakaa yen ë cäkï woi guöp ënɔɔnë, aguɔkï piɔ̈ɔ̈th miɛt në miɛt cïï themë thok, ku de yic dhuëëŋ dït,