“Tiëŋkï, dhueny kën kɔn yök kekë moc abï meth yök, ago mɛwä dhiëëth, ku abïk meth cäk rin, an, Emanwɛl, (të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialic ee tɔ̈u kekë wook”).
Raan bɔ̈ paannhial yen anu ë kɔc nïïm kedhie. Raan bɔ̈ ë piny nɔm, yen aye këde piny, ku ye ka ke piny lueel: raan bɔ̈ paannhial anu ë kɔc nïïm kedhie.
Ku kënë aŋicku an, ɣöndan ë piny nɔm, yen paany ee wok rëër thïn, të cï en riääk, ke wo de ɣön bɔ̈ tëde Nhialic, ɣön ë cïï yïk ë raan ciin, ee ɣön bï tɔ̈u athɛɛr paannhial.