Të cä wek bï piŋ, ke yɛn bï dhiau ke ya thiaan në biäk de lɛcdun, yɛn bï dhiau ë jiɛthëpiɔ̈u, ku pïïu ke yɛn nyin abïk riŋ, në biäk cïï kɔc ke Bɛ̈nydït peec.
Yɛn ee raan ëbɛ̈n piŋ ke ŋun an, “Akuöörkuöör anu ë pinynɔm ëbɛ̈n! Ka lok lëkku bäny ke baai!” Ayï määthkï nɔm atitkï wïïkdï. Ayek lueel an, “Tɛkdäŋ bïï math, ku ëtɛ̈ɛ̈n abuk dɔm ku jɔku röt guöör.”
Kɔckë, të ciɛk kek löŋ ë lueel Nhialic ŋic an, kɔc ë ka cït ee kake looi aröŋkï ë thuɔɔu, ke ke ŋoot ë ke ye kakë looi, ku yek piɔ̈ɔ̈th rɔ̈m ayadäŋ në kɔc ë ke looi.
Jɔ aa ŋö? Apiɛth tei, ee guiëër ëbɛ̈n, nɔn ee yen ruëëny, ku nɔn ee yen yic, ka ke Kërtho aye ke guiir tei, ku yen a miɛt ɛn piɔ̈u, yeka, ku yɛn bï tɔ̈u ke ya mit piɔ̈u.
Ku kɔc juëc akuckï rëër ënɔɔnë, ku yɛn ë këden cool ë lɛ̈k ɛn e week ëcaŋɣɔn, ku lɛ̈k week ënɔɔnë ke ya dhiau an, ayek kɔc de ater në tim de Kërtho tim cï rïïu nɔm: