“Dhorou raan thiërdhorou ke run, ee kaam cï Nhialic mac bï yen kɔcku kekë pänydït ɣeric gäm nɔm lääu në kërac yic kekë luɔi rac. Awäc abï pɔ̈l, ku piathëpiɔ̈u athɛɛr abïï gɔl, ago nyuuth ku kake tiët aa yic, ku be tëɣeric aläl tɔc bɛ gäm Bɛ̈nydït.
Bä keek wɛ̈ɛ̈r bei paan ë thuɔɔu? Nu jɔɔkku ë nou yïn thuɔɔu? Luöi këtuc, nɔ̈k! Bɛ̈ɛ̈iyë Ku nu riääkdun ë nou wek rɛ̈ŋ? Yɛn cïï piɔ̈u bï bɛ kɔn kok wo keek.
Lɔ keek liep nyïïn, ke ke bï röt yäl bei ë mɔ̈ɔ̈thic lek tëɣer, ku yɛlkï röt bei ë riɛl ë Catanic, lek të nu Nhialic, agokï nyiɛɛi de karɛc yök, ku yökkï kë bïk lɔ̈ɔ̈k lak në kɔc ëtök kɔc cï tɔ piɛthpiɔ̈ɔ̈th në gäm cï kek a gam.’
Ku acie keek kapäc, ee wook aya, wok kɔc cath në Wëi, biäk cï kɔn gäm wook, wok gup, wok ee keŋ ë woyiic, wok ee muŋ bï wo muk tiit, yen aye wɛ̈ɛ̈r bï wo wɛ̈ɛ̈r gup bei.
Ku week, wek cie tɔ̈u ë täu de guöp, ee täu de wëi yen täu wek, të rëërë Wëi ke Nhialic ë weyiic ëyic. Ku na de raan nu raan cïï cath ke Wëi ke Kërtho, ka cie këde.
Awerek en gɛ̈ɛ̈rku ɣön ë Nhialic nu Korinthoi, kɔc wën cï tɔ ɣerpiɔ̈ɔ̈th ë Yecu Kërtho yic, kɔc wën cï cɔɔl bïk aa kɔc piɛthpiɔ̈ɔ̈th, kekë kɔc kedhie kɔc nu ë wuöt yiic ëbɛ̈n, kɔc ee rin ke Yecu Kërtho Bɛ̈nydïïtda cɔɔl, ee Bɛ̈nyden keek ku ye Bɛ̈nyda wook.
Ku kɔc kɔ̈k ë weyiic aake ye kɔc cït keek: ku ënɔɔnë we cï waak, we cï tɔ ɣerpiɔ̈ɔ̈th, we cï tɔ piɛthpiɔ̈ɔ̈th në rin ke Bɛ̈nydït Yecu Kërtho, ku në Wëidït ke Nhialicda.
Yɛn ŋic raan nu ë Kërtho yic, ku run acïk tëëk kathiëër ku ŋuan (nɔn ë ciɛth en kekë guöpde, ku nɔn ë cïï en cath ke yen, a ja kuc, aŋic Nhialic), raanë yen raan wën luɛɛl acï gap nhial ɣeet paan ë Nhialic ya.
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
Në këde ciɛɛŋ bï en käŋ cieŋ kedhie, të cï piny guɔ thök an, abï käŋ tɔ kut nïïm ëbɛ̈n, tɛ̈ɛ̈u keek ë Kërtho cin, ayï ka nu paannhial, ayï ka nu ë piny nɔm.
ku luɔi bï a yök ke ya nu ë yeyic, ke ya cath wokë piathëpiɔ̈u, ku acie këdï, kë bɔ̈ në löŋ, ee kë bɔ̈ në gäm, gäm cän Kërtho gam, yen aye piathëpiɔ̈u ë bɔ̈ tëde Nhialic, në gäm,
Yak jam de Kërtho tɔ rɛ̈ɛ̈r ë weyiic në pɛlënɔm ëbɛ̈n, abäk kuɛth ë ye, yak röt wɛ̈ɛ̈t wapäc ku yak wenïïm tak në diɛt, ku diɛt ke Nhialic ku diɛt ke Wëidït, ku yak Bɛ̈nydït kɛ̈t në miɛt ë wepiɔ̈ɔ̈th.
Ku ënɔɔnë, Nhialic de mät, Yen guöp, ee we tɔ ɣerpiɔ̈ɔ̈th ëliŋliŋ, ku wëikun ëbɛ̈n ku piɔ̈ndun ku guöpdun ë ye ke muk acïn këliu, ku bï ciën kë duëërë ke gɔ̈k aɣet bɛ̈n bï Bɛ̈nydan Yecu Kërtho bɛ̈n.
Në ye tëɣericë yic acïï Kërtho lɔ thïn raantök në thonde, ku riɛmde guöpde yen aa gɛm, wïïthë piny ke cie riɛm de thök bɔɔth ku miöör, ɣɔn cï riɛmde kuëër piny në nyinda yic, yen acï Yen kuɔɔnyda giit ëbɛ̈n aɣet athɛɛr.
Kɔc cï lɔc në ŋïny ee Nhialic Wääda ka ŋoot tueŋ ŋic, ku cï Wëidït ke tɔ piɛthpiɔ̈ɔ̈th, bïk këde Yecu Kërtho aa piŋ ku bïke yoor në riɛmde. Ë dhuëëŋdepiɔ̈u ku mät ë ke ŋuak nyïïn tëde week.
Yɛn Thimon Petero, lïm de Yecu Kërtho ku ya tunyde, wek gäär awerek wek kɔc cï gäm de naamde yök, gäm kït ke gämda në piathëpiɔ̈u ë Nhialic kekë Konydan Yecu Kërtho:
Kɔckë ee kɔc kën kegup tɔ rac në diäär: ayek kɔc kën kɔn lɔ ë diäär: Kɔckë ee kɔc ë Nyɔŋamääl kuany cök, të de en të le yen thïn. Kɔckë aake wëërë bei ë kɔc yiic, bïk aa kɔc cïï piny kɔn luɔk ë ke në këde Nhialic ku në këde Nyɔŋmääl.
Ku kitkï din ë piɛc cak, luelkï, an, “Yïn rɔ̈ŋ we luɔi duëër yïn awerek nööm, ku kuek adɔ̈kkë bei: Ë luɔi cï yï nɔ̈k, ago wo wɛ̈ɛ̈r bei në riɛmdu në këde Nhialic ë dhiën yiic ëbɛ̈n, ku thok yiic ëbɛ̈n, ku kɔc yiic ëbɛ̈n, ku juöör yiic ëbɛ̈n,