Ë loi tëde raanpiööcë të thoŋ en kekë raan ë wëët en, ku ë loi tëde lïm të thoŋ en kekë bɛ̈nyde. Të cï kek bɛ̈ny de dhiën lat tɔkï ye Beeldhebub, cïkï kɔc ke dhiënde bï aa lat arëët awär luɔi ee kek bɛ̈nyden lat?”
Takkï wenïïm në jam cä lɛ̈k week an: ‘Lïm acï bɛ̈nyde wär ë dït.’ Të cï kek a yɔŋ, ka bïk we yɔŋ ayadäŋ, ku të cï kek jamdï döt, ka bïk jamdun döt ayadäŋ.
Ku tënhial kekë piny nu ënɔɔnë acï ke tɔ̈ɔ̈u, në jam manë, bïk mac tiit, ku aye ke muk aɣet kööl ë guiëërëlöŋ de kɔc reec Nhialic, kööl bï kek riääk ëliŋliŋ.