Të le yen rɔt looi, abï raan ëbɛ̈n aa lueel an, “Yen ee Nhialicda! Wo cï aŋäthda tääu ë Yeguöp, ku ë wo luök. Yen ee Bɛ̈nydït! Wok cï aŋäthda tääu në Ye guöp, ku ënɔɔnë wok mit piɔ̈ɔ̈th ku yok dɔl në luɔi cï Yen wo kony.”
Ku eeŋa bï kööl ë bɛ̈nde lëu në guöm? Ku eeŋa bï kɔ̈ɔ̈c lëu të len tuöl? Abï ciët manydïït de thɛ̈th ee yen ateek lëëŋ, ku cït athabun ril ye lupɔɔ waak abïk ɣɛɛr.
Ku raan ëbɛ̈n raan ë yäär ë këdï ku në wëlkï ë remë yic rem ë diëër lei kɔɔr, ku ye rem ë kërac dap looi, ke Wën ë Raan abï yäär ë këde aya, Të nu yen në dhuëëŋ de Wun kekë tuucnhial ɣeriic.”
Ku ënɔɔnë, Nhialic de mät, Yen guöp, ee we tɔ ɣerpiɔ̈ɔ̈th ëliŋliŋ, ku wëikun ëbɛ̈n ku piɔ̈ndun ku guöpdun ë ye ke muk acïn këliu, ku bï ciën kë duëërë ke gɔ̈k aɣet bɛ̈n bï Bɛ̈nydan Yecu Kërtho bɛ̈n.
Yen acï Kërtho thou, nyiɛɛi karɛc ke kɔc juëc. Ku miäk të le Yen bɛ bɛ̈n në bɛ̈n ee kek rou, acie karɛc kek bï bɛ̈n bɛ nyaai, abï bɛ̈n bï raan ëbɛ̈n raan tit En bɛ̈n kony wëi.
ke thëm cïï gämdun them, luɔi ee yen këpiɛth aläl awär adhääp bï riääk, acakaa yen ë them ë mac, ka bï yök aye këde lɛc ku dhuëëŋ ku riëëu ëkööl bï Yecu Kërtho rɔt nyuɔɔth.
Wek mïthkiën thiikë, kakë a gäär ke week, ke we cïï kërac bï aa looi. Ku na de raan loi kërac, ke wo de Raan ë këda kuɔny ë guiëër ë Wääda nɔm, yen aye Yecu Kërtho raan piɛthpiɔ̈u.
We kɔc nhiaar, wok ee mïth ke Nhialic ënɔɔnë, ku täudan bï wok tɔ̈u rial akën guɔ tïc. Ku aŋicku nɔn bï wo ciët en, kööl bï en tuöl, në tïŋ bï wok e tïŋ täu tɔ̈u en.