“Tït acïk kɔckï kuöc wat në kë ye kek e lueel an, piɛth käŋ ëbɛ̈n. Ee yic, käŋ acïkï piɛth ëbɛ̈n! Kɔckï acïk päny de kur cï dhiap yïk, ku jɔ tït bɛ̈n ku rɔthkï kɔ̈u në kïn ɣer.
Kërtho aluɛth abïk röt jɔt ayï tït aluɛth, ku abïk kagöök dït nyuöth kɔc, ayï ka ke gäi dït, arëk abïk kɔc cï lɔc duɛ̈ɛ̈r cɔ̈k nïïm wei aya, të de yen të bï kek e lëu.
Duökï röt tɔ pënë raan ariöpduön bäk yök, në kuur ee yen rɔt kuɔɔr piny ku läm ee yen tuucnhial lam, raan ë pëk ë ke cï yök ë nyuöthic, ee rɔt tɔ dït ë ɣɔ̈ric, në piɔ̈ndɛn cï tuöm ka ke piny,
Yak röt tiit, ke cïn raan bï we puk piɔ̈ɔ̈th në nhiëër ë pɛl ku në ruëëny ɣɔ̈ric, në jam thɛɛr ë kɔc, ku në jam de jɔɔk ke piny nɔm, jam cie këde Kërtho.