Tɛ̈ cï yï cɔɔl, ke yï la ku nyuc thöc tɔ̈ ciëën yiic rin na la raan la baai bɛ̈n, ka bɔ̈ tënë yï ku lueel, ‘Jɔt rot, bäär tueŋ tɛ̈n mäthdiɛ̈.’ Kënë abï cɔl athiek yic jɔ̈ɔ̈l nhïïm ëbën.
Ku tënë we miɛ̈thakäi cï gam, wek aa we cɔ̈ɔ̈l bei bäk cïï ben ciɛ̈t aloony löŋ thɛɛr yic. Ku duɔ̈kkë këwäär cï wek wɛ̈ɛ̈r bei löŋ thɛɛr yic, cɔl amär we bäk aa luui kärɛc. Calkë aye nhiër kamkun yen mac we.
Ku wek riënythii yakë looi kë cï kɔcdït lɛ̈k we. Ku week ëbën wek kɔc cï gam, wek aa dhil puɔ̈th aa liɛr ku yakë röt dhuɔ̈k piny bäk kɔc kɔ̈k ya luɔ̈ɔ̈i, rin yen ë kë ye athör thɛɛr wël Nhialic lueel ëlä, “Nhialic aman nhiam ku ë dhëëŋ gäm kɔc lir puɔ̈th.”
Ku na le raan ye lueel ka nhiar Nhialic, ku ë kam awën ke man mɛnhkën cï gam, ke raan kënë ë lueth yen aye lueel. Rin acïï lëu bï raan Nhialic nhiaar, Nhialic këc kaŋ tïŋ, ku cïï raan nhiar, raan ye tïŋ akölaköl.