Go luaŋ Nhialic nhial ŋaany thok, ku röŋdït löŋ ë dɔ̈ɔ̈r ë tɔ̈ alɔŋthïn. Go käk cït bir ë deŋ ku ayiɛ̈ɛ̈kyiɛ̈ɛ̈k, ku mär ë deŋ ku tuɛny ë gɛi, röt looi.
Ku piɛŋ kɔc juëc ke loi kiɛɛu nhial apɛi, ke loi arɔ̈ɔ̈l cït arɔ̈ɔ̈l ë pïu kat apɛi, ku cït mär deŋ ku luelkë, “Lecku Nhialic! Rin Bänyda, Nhialic Madhɔl ee Bɛ̈nyŋaknhom!
Keek ëbën ŋɛk ë la wuɔ̈k kadätem la nyïn juëc keyiic ku kekɔ̈th aɣeer. Aa waak ket aköl ku wɛ̈ɛ̈r ëlä, “Alɛɛc, alɛɛc, alɛɛc tënë Bɛ̈ny Nhialic Madhɔl tɔ̈ thïn ëmën ku arɛ̈ɛ̈r tɛ̈thɛɛrɣɔn, ku yen bï bɛ̈n.”
aake kët waak röldït apɛi, “Manh Amääl wäär cï nɔ̈k yen ala yic. Adhil leec rin riɛlden tɔ̈ kek yeen, ku jiɛɛk ku ŋïny käŋ, ku diik, aa dhil athɛ̈ɛ̈kdït apɛi yök thïn.”
Tɛ̈wën cï yen ye lööm, ke lääi pïr kaŋuan ku kɔcdït kathiärou ku ŋuan, gut kenhiɔl piny yenhom, ku kɔcdït aake muk thoom ku aduuk cï looi mïlɔ̈ɔ̈ŋ tɔ̈c cï thiäŋ adöŋ ŋïr, yen tɔ̈ nyin röök kɔc ë Nhialic luɔ̈ɔ̈i.
Ku ben Manh Amääl thaany ë diäk kuem, ku piɛŋ röl ë diäk län pïr ke lueel, “Bäär!” Ku tiɛ̈ŋ piny, go ya mathiäŋ col yen tiɛ̈ŋ ku raan cath ë ye amuk wënh ye käŋ them yecin.