Ku kuat raan cï paande nyääŋ wei kek paan ë man ku nyiɛ̈rakën, ku wun ku man ku miɛ̈thke ku dum ë riɛnkiɛ̈, abï käjuëc yök arak buɔɔt, ku abï pïr akölriëëc ëbën yök aya.
Go bänyde leec luɔiden pɛth cï looi ku lueel, ‘Yïn acï wëëu lik ŋiɛc muk apath ku juak keyiic, këya ëmën yïn aba tääu käjuëc yiic ba ke muk. Bäär rëërku ɣo mit puɔ̈th ɣodhie.’
Yeŋö luaŋ rëër Nhialic thïn cɔl aräm kek luaŋ kɔc ye ke jak cï kiɛ̈ɛ̈t door thïn? Ɣok aa luaŋ rëër Nhialic thïn. Cïmën cï Nhialic ye lueel ëlä, “Ɣɛn abï paandiɛ̈ looi ke kackiɛ̈ ku rɛ̈ɛ̈r ke keek ɣɛn abï ya Nhialicden ku wek aabï ya kackiɛ̈.”
Na lui kɔc kɔ̈k yï kërac, ke duk col tënë ke kërɛɛc dɛ̈t. Na ye raan dɛ̈t yï wɛ̈i kërac, ke duk wëi kërac aya. Na loi kɔc kärɛc tënë yï ke yï thiëc Nhialic bï ke dɔɔc. Yen ee kën cöl Nhialic yï rin bï yïn dɔ̈cde yök.
Ku piɛŋ raan ke cöt röldït apɛi ë thööc lɔ̈ɔ̈m ku lueel, “Ëmën pan Nhialic arɛ̈ɛ̈r kek raan! Ku keek aabï ya kacke, ku Nhialic nhom guɔ̈p abï rëër ke ke ku abï ya Nhialicden.