Ku wïïkku piny ëbën, ku piɛŋ röl ke ye lɛ̈k ɣa thuɔŋdiɛ̈, ‘Thawul, Thawul! Yeŋö cɔl yïn ɣa agum? Yïn acï rot baŋ, rin ye yïn ye wïc ku ba këcït këdhie ye akaja looi, kë ye yen wai ye raan la ye ye yup ke kuɛɛth, wɛc ciëën.’
Bänyŋaknhïïm kathiäär ku lɛ̈i aabï keyiic mat ku thɛ̈rkë kek Manh Amääl. Ku keek aabï Manh Amääl kek kacke ke tiaam, rin Manh Amääl yen ë bɛ̈nydït ë bäny, ku bänyŋaknhïïm ku kacke kek aa kɔc cï Nhialic kuany ku cɔɔl ke, ku kek aa kɔc cï wɛ̈tde gam.”