Ku tiɛ̈ŋ Manh Amääl ke kuem thaany ë dätem thok. Ku ya ayiɛ̈ɛ̈kyiɛ̈ɛ̈k pinydït tet yen loi rot, ku loi akɔ̈l rot bï cuɔl cït alanh col, ku wel pɛɛi yenyin bï ya malual cït riɛm.
Ku ben Manh Amääl thaany ë diäk kuem, ku piɛŋ röl ë diäk län pïr ke lueel, “Bäär!” Ku tiɛ̈ŋ piny, go ya mathiäŋ col yen tiɛ̈ŋ ku raan cath ë ye amuk wënh ye käŋ them yecin.
Guɔ kë cït röl raan piŋ ke jam kam lääi kaŋuan pïr yiic ku lueel, “Aduŋ abïk yen ariöp akäl tök, ku aduuk kadiäk ayiëër kek ariöp akäl tök. Ku duɔ̈kkë tiim ye miök yök thïn ku tiim ye cam rɛc.”
Ku tiɛ̈ŋ mathiäŋ cïn kït la gɛi, ku raan cath ë ye ala rin, “Thou,” Ku rin kɔ̈k cɔl, “Piny ë Thou,” Ke buɔɔth cök ke cïï yiic mec. Keek aake cï gäm riɛl bïk tɛ̈cït abaŋ ŋuan kɔc pinynhom yiic nɔ̈k ë tɔŋ ku cɔk, ku tuaany, ku lääi roor.