Rin Wëi cï Nhialic gäm we acie we cɔl aye bɛn ya aloony adumuɔ̈ɔ̈m, ku looi we bäk riɔ̈ɔ̈c. Ku Wëi Nhialic ë ɣo cɔl aye mïth Nhialic, ku wek aacï Wëi Nhialic cï we looi bäk aa miɛ̈thke yök. Ku Wëi acï ɣo cɔl aye Nhialic lɔ̈ŋ, “Wä! Wä!”
Rin ë kënë, yïn alɛ̈k bï ya mïläŋ tɔ̈c la wic yen ɣɔc tënë ɣa, bï yïn jiɛɛk yök thïn. Yïn adhil alɛ̈th ɣer ɣɔɔc aya ba ke tääu yïkɔ̈u, ku bï këwäär yïn cath yïkɔ̈u path ke cïn alanh cieŋ liu ba guɔ̈p cïï ben riɔ̈ɔ̈c ë kɔc, ku ɣɔc kë ye kɔc kenyïn tɔc ba tääu yïnyin rin bï yïn daai.
Go ŋɛk kamken aa gäm alanh ɣer, ku lëk ke bïk tïït tɛ̈thin-nyɔɔt ɣet tɛ̈ bï akuën kɔc lui ke ke, ku miɛ̈thakën kek ke bï nɔ̈k ëbën cïmënden, jäl tuɔ̈ɔ̈m.
Ku diël ɣanyin piny, ke ɣa tïŋ kɔc juëc cïï lëu bï ke kueen. Keek akuut kam kuat dhiëth, ku wuɔ̈t, ku thok kɔc rɛ̈ɛ̈r pinynhom ëbën. Ku keek aake kääc ë thööc nhom tueŋ ku jɔl a Manh Amääl, ku aake cieŋ alɛ̈th ɣer ku keek ëbën aake muk wuɔ̈k agɛ̈p kecin.