Duɔ̈kkë lui rin miëth riääk, luɔ̈ɔ̈ikë rin miëth rëër rin pïr akölriëëc ëbën. Miëth kënë abï Manh Raan yiëk we rin Wun, Nhialic acï riɛlde gäm ye ku tooc.”
Luɔi ye raan looi ë guɔ̈p muk bï riɛl apath, ku luɔi ye yïn rot piɔ̈ɔ̈c ba pïr cït tɛ̈ wïc Nhialic ye thïn aŋuɛ̈ɛ̈n apɛi, rin ala kë ye ŋɔ̈ɔ̈th thïn pïïr ëmën yic, ku pïr pan Nhialic aköldä.
Duɔ̈kkë ye wïc wepuɔ̈th bäk la käjuëc apɛi, ye këdun muk yen ye yiëk yïpuɔ̈u rot. Acï Nhialic lueel thɛɛr ëlä, “Wek aacä bï kaŋ päl wei, ku wek aacä bï nyääŋ wei.”