“Guiɛrkë röt, ku rɛ̈ɛ̈rkë we tïr nhïïm. Duɔ̈kkë aköl bï ɣɛn bɛ̈n cɔl ayök we ke we këc röt guiir. Duɔ̈kkë röt cɔl ayɔ̈k we pïr pïr rac, bäk aa rëër we cï wiɛɛt ë mɔ̈u akölaköl, ku yakë rëër we tɛ̈k käk pïr pinynhom. Aköl kënë abï la ciel wegup ke cäk ŋic,
Wek aacï rëër tɛ̈bäär ke we loi käk ye kɔc këc Nhialic gam looi. Wek aa rëër ke we yïk wepuɔ̈th käk bal ku dëŋ ë määu, ku luɔi kärɛc kɔc cɔl ayär gup, ku duɔ̈r jak cï kiɛ̈ɛ̈t cïï ke wïc.
Ee nhiam riɛlden dït rɛ̈ɛ̈r ke yeen, ku pïrden rëër yen käpath yiic. Adhiɛlkë gäm kë rem yeguɔ̈p thöŋ kek miɛt ë puɔ̈u dït rëër yen thïn. Rin ye yen rot leec ëlä, ‘Ɣɛn tiŋ dïït ŋaknhom mac paandiɛ̈ ë riɛl cïn ke tem ɣanhom, ɣɛn acïn mony bï thou ku ba dhuur.’