1 Ku ëmën, wek kɔc la käŋ, piɛŋkë wɛ̈tdiɛ̈! Ŋɛɛrkë yiic ku dhiaaukë ë kärɛc bï bɛ̈n weyiëth aköldä!
Akɔ̈l ë ruɛl ku atuɔ̈nyde ë tim nyop, ku thou yɔ̈ɔ̈k dhëëŋ wën ëbën ku löönykë wei. Ku riääk dhëëŋden puɔth wën. Yen ë kë bï rot looi tënë raan ajak aya, abï mɛ̈r wei jaakde cök.
Ku wek aacï kɔc ŋɔ̈ŋ nyïn dhɔ̈l gup. Ye yïŋa, bï we thany nhïïm piny ku thelkë we tënë bɛ̈ny luk? Ajiɛɛk!
Piɛŋkë kë luɛɛl ëmën, ayakë lueel, “Ya akölë, tɛ̈dë keye nhiäk ɣok abï la keny ë gen dɛ̈t yic, ɣok aabï la rëër ë tɛ̈ɛ̈n ë ruɔ̈ɔ̈n tök, ku lok luui buk wëëu juëc yök thïn.”
Riääkkë puɔ̈th awuɔ̈ɔ̈ckun cäk looi yiic, dhiaaukë ku ŋɛɛrkë yiic. Calkë dɔl aye dhiëëu. Calkë miɛt ë piändun aye riääk ë puɔ̈u!