44 ku kɔc kɔ̈k aake bï jal lɔ̈k kuaŋ, ke cï tiim riäi cï duɔɔny kuɔ̈k bïk ke ɣäth aɣeer. Ku ë yen tɛ̈ cï ɣok bɛ̈n kuɛɛŋ aɣeer thïn akan ke ɣo puɔl gup.
Ku ë mënë wek aa läŋ, dɛɛtkë wepuɔ̈th! Acïn raan töŋ bï thou weyiic, ë riäi yetök yen abï riääk.
ku lueel, ‘Duk riɔ̈c, Paulo! Yïn abï ɣet Bɛ̈nyŋaknhom nhom, ku rin ë wɛ̈t kënë Nhialic acïï yï pɛ̈l wei, ku kɔc cath kek yï riäi yic aabï pïïr.’
Go Paulo lɛ̈k bɛ̈ny apuruuk kek apuruɔ̈ɔ̈kke, “Na cä agër rɛ̈ɛ̈r riäi yic, ke kɔc tɔ̈ riäi yic aacïï bï pïïr.”
Cïmën cï ye gɔ̈t athör thɛɛr wël Nhialic yic ëlä, “Käril aabï röt kaŋ looi tënë kɔc la cök ku bï keek jäl kony, na ye këya, yeŋö bï rot looi tënë kɔc adumuɔ̈ɔ̈m, kɔc kuc Nhialic?”