Nao achinijibu achiamba, “Nyo atu ariotiya kutsamizwa kpwa lazima na kusala kahi ya jimbo ra Juda anagaya sana na akatiywa waibu, tsona nyo ukuta wa Jerusalemu wabomolwa-bomolwa na maryangoge gaochwa.”
Tambukira vira urivyogomba na mtumishio Musa uriphomuamba, ‘Ichikala mwimwi atu a Iziraeli tamundakala aaminifu kpwangu ndakutsamulani-tsamulani kahi za mataifa.
Atue osi anaula kuno anaendza utu wa kurya, anakakana vitu vyao vya samani na chakurya ili auyize mikotse yao. “Nilola, Mwenyezi Mlungu, mana ninaberwa.”
Lola, ee Mwenyezi Mlungu, mana nagaya, roho yangu ikachafuka, nao moyo wangu ukayugika kpwa sababu nkakala muasi sana. Ko kondze upanga unaolaga atu, na mo nyumbani namo munafwewa.
Ukolowe kala u wazi; kayaririkana sikuze za mbereni, kpwa hivyo chavuche ni cha kuangalaza, kana mutu wa kumsononekera. “Lola, kugaya kpwangu ee Mwenyezi Mlungu, mana ye adui akaniturya!”
Osi atsupao na njira anapiga makofi kpwa kukubera, anapigira mishoni ye mwana mchetu wa Jerusalemu na kusukasuka vitswa vyao. “Dze, uno ndio mudzi kala uchiihwa ukamilifu wa unono fwahiro ra dunia?”
Lola, ee Mwenyezi Mlungu na uone! Ni ani uriyemuhendera dza rino? Dze, ano mayo arye ana ao, ana arioarera? Dze, mlavyadzi-sadaka na nabii aolagbwe pho phatu phatakatifu pha Mwenyezi Mlungu?