“Kédemét na panahun a éya,” kagi ni Jesus, “éy itokyon de kam, monda pahirapan de kam sakay bunuén. Sakay kaiyamutan kam na étanan a tolay, da méniwala kam diyakén.
“Masuwerte kam éng méiyamut dikam i tolay, o éng idelan de kam, o éng ahewén di kam, o éng kagi de a medukés kam da sakup kam na lélake a gébwat ta langet.
Entan moy,” kagi ni Jesus du alagad na, “dumemét i oras a paibutén de kam du kapilya de. Sakay pati, ta esa a panahun, éy te tolay a mégakala side a makatulung ta Diyos éng bunon de kam.
Kinagi ko dén ya dikam, monda mapayapa kam tu isip dahil diyakén. Du iba a tolay ta mundua, éy paghirapén de kam. Pero patibayén moy i isip moya, da napasuku ko dén tu amo du tolay ta mundua.”
Nipahayag ko dide tu kagi mo, Améng. Ey nadid, du iba a tolay ta mundua, éy méiyamut side du alagad ko, da éwan dén side umayun dide. Ey kona be sa sakén, da éwanék be umayun ta mundua.
Ey ti Pedro, péketa na du mégdulug dide, éy négkagi siya dide. “Sikam a kabébayan ko,” kagi na, “bakit mégtaka kam ta éye? Bakit te lamengan moy kame ta kona sina? Akala moy napalakad me siya ta sarili me san a kapangyarian, o kabanalan? Ewan!
Ayhay, sikam a pinabayan moy tu péniwala moy ta Diyos! Ewan moy beman tukoy a du ménugsug ta ugali a medukés ta mundua, éy maging kontara side na Diyos? Entan moy, maski ti ésiya a te gustu ta ugali ta mundua, éy kalaban na Diyos.