1 एक्दिनकोक् कहिन् हो येसु गालिलक् तालावक् छेंओइ ठध्याइबानाइ बस्ल रैल्हक्। थुप्रोय मानुसलक् परमेस्वरक् सिच्छा सुन्बाक्नि ठेलाम्ठेल कर्ते आइलुहुन्।
यरङ् धुइरो देखिहिन् मानुसलके आफ्निक्ठालाइ ठेलामठेल् कर्बा बुन् आउस् बाजिबानाइ येसुइ चेलालकलाइ एक्टा डोङा आन्बा लागालाहा।
ओक्राक्पाछु येसुइ फेरि तालावक् छेंओइ जाहिन् सिच्छा देबा ठाल्लक्। ओक्राक् चारौपाखा थुप्रोय मानुसलकक् धुइरो लाग्लसिहिरे उ तालावक् छेंओइ रैल्ह एक्टा डोङाइ चर्हिहिन् चुटेक् माझक्पटि लेगाइबानाइ ओच्छिहि बस्लक्। मानुसलक्सेहे तालावक् छेंओइ बस्लुहुन्।
ओट्का बिम्ति कर्नेसौ येसु ओक्राक्सङ्हिं जाइलक्। आउँ थुप्रोय मानुसलक् येसुक् पाछु-पाछु लाग्लुहुन्, तसौ मानुसलक् येसुक् चारौपाखाक्भटे ठेलामठेल् कर्बा ठाल्लुहुन्।
येसु चेलालकक्सङ्हिं तालाउ कटिबानाइ ओसाक्पार गनेसरेत बाज्ल ठाँओइ पुग्नेसौ उखर्ह्वाइ डोङा तालावक् पाखाइ धर्लुहुन्।
येसुक्ठालाइ हाजारौ-हाजार मानुसलक् जम्मा भेहिन् ओछि यरङ् सम्मकि एक्जेनाइ ओर्कोलाइ खुँर्-खाँर् पार्बाक् भेल रैल्लुहुन्। उ बेलाइ येसुइ पैल्हा आफ्निक् चेलाहिकलकलाइ यन्हिं बोल्बा ठाल्लाहा, “तोहोलेक फरिसिलकक् पिठाइ मिसाल खमिरक्भटे जोगिहिन् बसह! बाज्बाक् अर्थसेहे, उखर्ह्वाक् कपटक्भरे जोगिहिन् बसह।
येसुइ तालावक् छेओमाहा दुइगोटा डोङालक् देख्लक्, मछौर्यालक् डोङा छारिबानाइ जाल धोइतिहि रैल्हुहुन्।
ओहेरेङ् करिहिन् एक्दिन येसु आफ्निक् बार्हजेना चेलालकक्सङ्हिं डोङामा चर्ल्हक्, आउँ उखर्हालाइ बोल्लाहा, “आहो, असौ हामि तालावक् ओसाक्पार जाहुँक्।” तसौ येसु आउँ चेलालक् सङ्हिं डोङामा चर्हिहिन् जाइहालुहुन्।
जाइतिहि-जाइतिहि येसु डोङाहिंमा सुत्लक्। तसौ तालावक् माज्झा-माझि पुग्नेसौ एकास्सि बर्के बिहार-बातास चल्बा ठाल्लकुन्, आउँ डोङाहुमा पानि पोसिहिन् भोर्बाठाल्लकिन्, तसौ उखर्ह्वालाइ आपत् पोर्लाहा।
तसौ उ मानुसक्भटे भुतलक् निस्किहिन् जाइबानाइ सुङ्ङुरलकक् भिट्रइ पोस्लुहुन् आउँ उ बाथानक् सुङ्ङुरलकलाइ भुत लागिहिन् बौलाइबानाइ भिरक्पाखा सोहोरा लागिहिन् खसिबानाइ तालावक् पानिमा डुबिबानाइ जम्माय मोर्लोहुन्।
तसौ येसुइ, “मोरालाइ कुने छुवक् हाँ?” बाजिहिन् मानुसलकलाइ सोर्ल्होक्, तर जम्माहिं “मुँइ ता बोइने छुइल” बाज्लुहुन्। तसौ पत्रुसे बोल्लोकुन्, “गुरु, दिठाउना जम्मा मानुसलके तोरालाइ ठेलाम्ठेल कर्तिहि रहेस्ला।”