6 तर जुन् बिध्वाइ आफ्निक् जिबनलाइ मोज-मस्तिमा बिताइस् बुनेमा उ जिउँटो भेटौसुधा मोर्लोहिंक् परौ हो।
तसौके मुँइ आफ्निक्लाइ बोलोम्ना, तुँइ कट्का भागि मानुस रहस्ला! तोरासङ्हिं थुप्रो बर्ससम्म पुग्लाहार थुप्रोय धनसम्पति थुप्रल रहेस्ला, उहेसैर्हे तुँइ खुस्सि मानिहिन् मज्जाइसौ खाहिन्, पिहिन् आउँ मज्मज्जा करिहिन् बस्।’
ओक्राक् किच्छु दिनै कान्छा बेटायक आफ्निक् भागै पोर्ल जम्मा सम्पति लेहिन् ओर्कोय टार्हो देसइ जाइलक्। ओछि ओहिं जम्मा सम्पति मजमस्ति करिहिन् सिधालक्।
किसाबुने यि मोरा पुर्खर छावा मोर्लो रैल्हक्, बाँचिहिन् आइल रहैस्, उ हेर्ल रैल्हक् असौ यक्रानि आजु पाइल रहुँक्ला!’ तसौ जम्मायजेन् खुस्सि मानाबा ठाल्लुहुन्।
तर हामि भोज चालाहिन् खुस्यालि मानाबाय पोर्लाहार रहेला, किसाबुने उ मोर्लो तोरा भायर फेरि जिउँटो भेल रहैस्, उ हेर्ल रैल्हक्, ओक्रानि हामि फेरि पाहुँगे’!”
येसुइ फेरि बोल्लाहा, “कुन्हुँ एक्टा समइमा एक्जेना धनि मानुस रैल्हक्। उ मानुसे साँद्धाउनि मज्जाक्-मज्जाकक् लुगा पेहेरै आउँ मजमस्तिक् जिबन बिटातिहि रैल्हक्।
ना किस् मज्जाक्-मज्जाक् लुगा पेहेर्लाहार मानुसलाइ? ओरोङ् मानुसलक् ता राजाक् दरबारलकै मजमस्ति करिहिन् बस्ल भेट्थ्ला!
किसाबुने उखर्ह्वामध्ये कट्का मानुसलक् घर-घरै पोसिबानाइ पापे जाताल आउँ जम्माय थरिकाक् दुस्ट इच्छाक् अधिनै पोर्लो कमजोर अइमाइलकलाइ आफ्निक् अधिनै धरेट्थ्ला।