1 दाजुभाइ आउँ दिदिबैन्हिहेलक्, तोहोराखर्ह्वाक्सङ्हिं हाम्रा भेंटघाट ओन्हि खेरो बोइने जाइल रैल्हकुन्, यि कहिन् ता तोहोराखर्ह्वालाइ थाहाय रहेर्ला।
यिहेसैर्हे हामि साँद्धाउनि परमेस्वरलाइ धन्यबाट देहुँक्ला। किसाबुने हामि तोहोराखर्ह्वानि परमेस्वरक् बचन सुनाटे तोहोराखर्ह्वाइ मानुसक् कहिनक् परौ बोइने, तर साँच्चिय परमेस्वरिहिक् बचन हो बाजिहिन् सुइकार कर्लेहे। यि सिच्छाइ अख्नि आको बिस्वास कर्लाहार तोहोराखर्ह्वाक् जिबनै काम कर्तिहि रहेर्ला।
यिहेसिहिरे मुँइ अज्झौ बर्ता सहबा नहिंपारिहिन् तोहोराखर्ह्वा बिस्वासै बल्यो रहला ना बोइने बाजिहिन् बुझ्बाक्नि तिमोथिलाइ तोहोराठालाइ पाठालमिक्। किसाबुने सैताने तोहोराखर्ह्वालाइ परिछ्या करिबानाइ पापै फाँसाल ना बाजिहिन् आउँ हामि कर्ल मेहेनत बेकार भेलाना बाजिहिन् मुँइ डराल रैल्हम्।
जुन् दिन पर्भु येसु आइस्, ओहिं आफ्निक् पबित्र जनलकक्भटे महिमा लेइस् आउँ ओहिं बिस्वास कर्लाहार जम्माहिंक्भटे पर्सन्सा पाइस्। ओछि तोहोराखर्ह्वा आको भेहोला, किसाबुने तोहोराखर्ह्वाइ हामि देल साछिमा बिस्वास कर्लेहे।
दाजुभाइ आउँ दिदिबैन्हिहेलक्, अन्तिमै हाम्रा लागि पाराथ्ना करिदेहे, ताकि पर्भुक् बचन छिट्टोय जम्मापाखा फैलिहिन् जाउस् आउँ यक्राक् आदर भेउस्, जहरङ् करिहिन् तोहोराखर्ह्वाक् माझै आको भेल रैल्हकुन्।