“Tʊgalam nɨ maa nungon nɛ jǝbɔ kɨla ji Yusufu. Nǝngɔ ja miyo gǝnɨ, nǝngɔ nǝb nɨ a ten gǝnɨ, a shu nǝn gɔ a Masarɨ. Kanjǝl nɨ a bwɨ nyɔ sul, Kwaama dakini jǝbɔ gɔ.
Bɛ bǝ yɔ yɔm nyan kanga a daa tʌgo nǝn kɔkɔɨ. Ka jǝ́ mʊrka lɛ a daa nɨ jǝ́ maam jǝ bwɨla lɛɨ, ka jǝ́ nɔɔ lɛ bʊgɛ ya maa jen nɛ, ka jǝ́ maa lɛ bulon, jǝbɔ jǝ gunidul, jǝbɔ gʊbkatǝm, jǝbɔ nungon.
Mǝ nyʊwa taal lɛ mǝʊ kage na n yɔɨ, ya n nya jen ke bɔ kanga mǝ swɨ lɛɨ. Jen tʌjen jǝ́ kuwo i n ke bɔ kanga jǝ́ swɨ lɛɨ. Mǝ nyʊwa taal lɛ kage ya n nya gʊbkatǝm, jǝbɔ nungon, jǝbɔ fitǝm nǝl, jǝbɔ swɨtǝm dul, jǝbɔ kabkatǝm naa, jǝbɔ yʊʊlakatǝm, jǝbɔ gungtǝm dul, jǝbɔ kutʌm.
Kwaama a do a mʊgɔ nǝl gǝn gɔ gǝ dǝg bǝn bǝ yǝlam bɛtɔ lɔ gɨɨ a gola nǝtǝm bǝn kɛl bɨlǝngkɛl gǝnɔ, sǝ a dǝg bǝn bǝ yǝlam nǝb dʊʊm a kanjǝl nɨ ga fwalɨ.