Jǝ́ bǝla ji wo gwam ja dʊʊl dakini ba la nǝn di kʌsotǝmɔ. Na la kwama kʌsotǝmɨ, sǝ n sʊwa nǝb kʌsotǝmɔ ja tǝl ja biyo yǝlagɔ, ja mʊr ja bwabam, ja twɨm, sǝ ja mʊr jaamɔ ja tal a bʌni.’ ”
A dul kɛl nɨɨ, ka jǝ́ biyo lɛ kaa borang kwama gǝnɔ a lǝga bɔ a la. Ka jǝ́ biyo lɛ borang sǝla Tɛlalɔ a bɛ, nʊ nɨ wʊ kanjǝl nɨ lɛ ja yʊ yʊɨ a mʊgɔ duddugi, sǝ a nʊng jʊ nǝlɔ swɨ lɛɨ. Nǝn kwama gɨɨ, Kwaama maa maa bǝlátǝm jinɔ gwam dǝngdǝng.
A dul kɛl nɨ mǝ nǝ ń nyiyo lɛ, bɛ ń ten mʊnɔ a daa mɨ woi, wʊnɨ ja saalǝm nǝn kǝlaɨ, sǝ ń yǝlam nǝ shilo. Bɛ ń ten dwang fulontɨnɔ mʊ dʊʊ lɛɨ tag, sǝ ń sɔm kʊnkʊn mʊnɔ nǝn, kage ń nyʊwa gunidul. Bɛ ń ten nwang waatǝmɔ a nu, sǝ ń nya kuwotǝm daa.