“Jǝ́ nǝbɔ Kafarnahumi jǝ́ kuwo lɛ jǝ gung jen a dʌbʌl ka? Ɔ ɔ, jǝ gǝla nǝn jen a daa yamtǝm borang. Kanjǝl laatǝm kang nɨ mǝ maa a tuulɔ jeni, na na mǝ maa a Sadumaɨ, na tuulɔ nɨ wo dwiyen.
Na nu mʊnɔ dǝg ń dǝg ń maatǝm bwɨlangkɛlɨ, kʊʊtam gǝn mam fʌlen. A laa jǝl ń nya kʊlɨ nɨ mɨsɔ dɨ lɛ woi nǝn nugɔ win, na jǝ mal ń mal ń a mʊgɔ lɔ kǝla nǝn nugɔ yoi.
Kǝngkɔ mǝ sʊwa jen nɛ, na nʊ nɨ a maa nabwɨl jǝbɔ kɨla gɨɨ, jǝ maa gǝm maa borang. Na nʊ nɨ a tuwo kɨla gɨɨ, jǝ yɔ yɔ nǝn gɔ a kǝga nǝb dʊʊm koteregɨɨ. Na nʊ nɨ a sʊwa gɔ ‘Nǝ swɛlatǝmɨ,’ a la maltǝm a lɔ kǝla.
Na nu kang jajǝng mʊnɔ dǝg ń dǝg ń ń maa bwɨlangkɛlɨ, kʊʊtam gǝn mam fʌlen. A laa jǝl ń jʊ jinʌn bʊtɔ mʊnɔ win, jǝbɔ a wʊnɨ jǝ mal bʊtɔ mʊnɔ lɛ gwam a mʊgɔ lɔ kǝlaɨ.
Nǝngɔ a jo jangajǝl gɔ, ‘Ibrahim, n kela ń, ji bʊnǝn mɨɨ, tʊng Liazaru ba dǝg bawuli kang gǝnɔ a mwɛ sǝ a mal mɨ a ben mǝndɨ gǝm. Ya mǝ bʊla lɛ a mʊgɔ kǝla nɨ gǝm.’
Kwaama a nyʊwa bɔ bʊnatǝm bɛtɔ twama gǝnɨ kwama ja maam bwɨlangkɛlɨ, a mal ji a lɔ kǝla. A tʊng ji a bʊwantɨn nɨ a tushi a fi kumtojilii, sǝ ba la nǝn di mwatɨtǝm borangɔ.