31 “Nǝngɔ tɛtɛ gɔ a gar gǝm gɔ, ‘Bʊla mɨ, kwangkwang bǝ dakini. Jʊ nɨ gwam mǝ nǝngǝnɨ, na a mɔ.
A bʊla mɔ wʊnɨ ya jʌm kemʌn mʊnɔ a daagɔ nɔɔtǝm bulonɔ woi a yǝla a bɛɨ, ń biyo gǝm bɛ nɛɛ balɨ nɨ a dʊʊl nǝn lʊglʊg nyɨɨ!’
A la nyɔ bǝ maa bǝlátǝm jǝbɔ fulotǝm nǝl, jʊ a bwɨɨ kɨla mɔ nɨ a bʊlaɨ, a yǝla a fulo tag. A lɛla, ja nya gǝn.’ ”
Bwɛ jwaalɛ mɨ gǝ yɨ lɛ jǝbɔ nǝb lɔngɔ mɨ dɨtǝm wo. Bwɛ lɔngɔ n bwɛ lɔ mɨ dɨtǝm wo.
Mǝ maa bʌtʌm lɛ, Kwaama a yǝla nǝbam gǝnɔ gǝm gul ka? A fee! Mɨ nyɔ dǝm! Mǝ tǝmɨ nǝn dul mɨ mǝ bwɛ Israila, a guu Ibrahimi, a dʊʊm Biliyaminui.
“Nuwo a nǝ Kwaama naan wo wʊnɨ Kwaama yǝla ywa gǝn nɛɨ?”
Jǝ nǝbɔ Israilaɨ, n nǝbɔ Kwaama a dǝg ji ja yǝlam bɛtɔ lɔ gɨɨ, a nʊng ji dʊʊlǝn gǝnɨ, a maa jim swatǝm yaa gǝnɨ, a nǝ ji diil gǝnɨ, a nʊng ji gola bǝlátǝm gǝnɨ, a maa jim tangǝn swatǝm yaatɨnɔ, pʌd na a ji.