A dul kɛl nɨ, bɛ jǝ́ maa fulotǝm nǝl, jǝ́ dʌbʌl kwamagɔ, jǝbɔ nǝbɔ yǝm a mʊgɔ gǝnɨ! N mwɛ jen, mɔ tǝm nɨ jǝbɔ wɨmagɔ, jʊ a bwɨɨ, mammɔ a gǝla a dul jen! A maa nabwɨl, jʊ a bwɨɨ, a nyǝm kumtɨn gǝnɔ ya dwama lɛ.”
Nǝngɔ bwɛ twama Kwaamaɨ na nʌbʌlɔ a sʊtam jʊ nɨ a mʊgɔ taasa gǝnɨ a dʌbʌl kwamaɨ. Nǝngɔ ja nyʊwa kaa diil nǝn kwaan jel lɛ a daagɔ kotere fɔlɔnɔ woi a mʊgɔ Kan Kwaaman sʊwa lɛ gɔ, “A dɨɨ!”
daltɔ dʊʊm nɨ fʊltiyo jeli naalɨ, ja jʊng a kǝga nʊ nɨ yǝm a dʌbʌl kotere fɔlɔnɨ, nʊ nɨ nǝn kʊlɨ mɨ dɨltǝm woi, jǝ maa gǝm bǝlátǝm lɛ. Ja ya dwang dul fɔlɔn jinɔ tag a kǝga kotere fɔlɔn nɨ, jǝ ma nafɨ lɛ jǝ sʊwa lɛ gɔ,
“Ń la nyɔ, Kwaama Tɛlalɔ bǝn, ń nya bǝlátǝm jǝbɔ dʊʊlǝn jǝbɔ kwaan maatǝm fɔlɔn. Jʊ a bwɨɨ nǝmɔ mʊ fwal kanjǝlɔ gwamɨ, n swɨtǝm mʊn ja yǝlam nyɔ, mʊ fwal ji nyɨɨ.”
Nǝngɔ ja tǝga ji bɛllɛ fulontɨnɔ gwam jini. Nǝngɔ ja sʊwa ji gɔ ja fǝb dǝm, a yɔ nǝn a kwama nɨ ja yii dǝngdǝng ladatǝm fatǝm nǝb bwangtǝm jini, kɛtǝlam jinɔ, tangǝn nǝbɔ wo jǝ jʌbo lɛɨ kanga ja jʌbo jii.