A fwaltǝm yooligɔ gǝm a bɛ nǝn a kǝngkɨɨ, kanjǝl bʊmɨ Kwaamaɨ nɨ mɨ jǝ kuwo lɛɨ, kwaan gǝnɔ nɨ mɨ dɨtǝm woi, jǝbɔ yɨm gǝnɔ, ja kuwo nyangnyang ja nyǝm a gola kanjǝl nɨ ga fwalɨ. A dul kɛl nɨ nǝb nɨ mɨ ji nǝn tabatǝm fɨɨ.
Nǝngɔ bwɛ twama Kwaamaɨ na nʌbʌlɔ a sʊtam jʊ nɨ a mʊgɔ taasa gǝnɨ a dʌbʌl kwamaɨ. Nǝngɔ ja nyʊwa kaa diil nǝn kwaan jel lɛ a daagɔ kotere fɔlɔnɔ woi a mʊgɔ Kan Kwaaman sʊwa lɛ gɔ, “A dɨɨ!”
“Ń la nyɔ, Kwaama Tɛlalɔ bǝn, ń nya bǝlátǝm jǝbɔ dʊʊlǝn jǝbɔ kwaan maatǝm fɔlɔn. Jʊ a bwɨɨ nǝmɔ mʊ fwal kanjǝlɔ gwamɨ, n swɨtǝm mʊn ja yǝlam nyɔ, mʊ fwal ji nyɨɨ.”