Nǝngɔ tɛlalɔ gǝnɔ a sʊwa gǝn gɔ, ‘A bʊmbʊr, mʊ nǝ tatǝm swatǝm yaa, bwɛ jwaalɛ nyan! Ń ta swatǝm yaa a kǝlɨ jǝl, mǝ nǝ ń nǝ ń maajɨ nɨ a laa a wʊnɨɨ. Ba maa bǝlátǝm jǝbɔ mǝ.’
“Tɛtɛ, mǝ swɨ lɛ nǝb nɨ mʊ nɨ ɨɨ, ja yɨ jǝbɔ mǝ a daagɔ mɔ woi, sǝ ja kuwo dʊʊlǝn mǝndɨ, dʊʊlǝnɔ mʊ nɨ ɨ a dul swɨtǝmɔ mʊ maa mɨ lɛɨ na lǝga bɔ ja fwal yooligɨɨ.
Bɛ bǝlátǝmɔ a ta tʌgo gwanggwang a daa Kwaama woi, wʊnɨ nǝn kwaan a dǝg jen jǝ́ tɨ a mʊgɔ nǝtǝm bɨlǝngkɛl a gola fulon kɛl lǝmɨ nɨɨ, wʊnɨ mǝ kiyo lɛ a dul Yesu Kiristii. Fulon kɛl lǝmɨ nɨ ja yʊ yʊɨ jol jǝbɔ joli.
Na nǝn kwama nɨ jǝ́ nɔɔm gaalan nǝn dǝm nyɨɨ, Kwaama nǝ nǝtǝm lǝma pʌd, wʊnɨ a jo jen a gola Yesu Kiristii a yɔ nǝn a yɨm dʊʊn gǝnɔ jǝbɔ gɔ, mɨ dɨtǝm woi, nǝn gɔ dǝg jen nɛ jǝ́ yii dǝngdǝngɨ, nǝn gɔ fǝka jen nɛɨ, sǝ a sʊ jem kʊʊtǝm nǝl tag.
Kwaama a kwaan gǝn a nǝ bǝn kanjǝlɔ gwam a wʊnɨ bǝ swɨ lɛɨ, a daa tʌgo a nǝl Kwaamaɨ. A nǝ bǝn kanjǝl nɨ a gola nyǝmtǝm gǝnɔ bǝ maaɨ. A jo bǝn sǝ bǝ yɨ yɨm dakini jǝbɔ gɔ a mʊgɔ dʊʊlǝn gǝnɔ gǝm jǝbɔ maatǝm jǝ nyan gǝnɔ.