“Nǝmǝ mǝ tɨya fogfogigɨɨ, nǝjen jǝ́ kang tɨyantɨnɨ. Nʊ nɨ a yɨ a mʊgɔ mɨɨ, mǝ tǝmɨ mǝ a mʊgɔ gǝnɨ, nǝn gɔ tʊʊ tʊʊl lɛ a ladaɨ. Na ke bɔ a mʊgɔ mɨɨ, mɨsɔ jǝ́ dwal lɛ jǝ́ maa kaa jǝl.
A dul lǝma nɨ Kwaama a nɨ ɨɨ, n swa fʌlʌm mɔtǝmɔ maa na nʊ nɨ a nyǝm mɔtǝmɨ. Kaa a sʊtǝn mɔtǝmɔ a dul gǝn. Bɛ nǝl a nyǝm mɔtǝm nɨ gǝ sʊtǝn nɛ a dul gǝnɨ.
Nǝngɔ a sʊwa ɨ gɔ, “Lǝma mǝndɨ a wʊlam mʊn, jʊ a bwɨɨ daa gɨyatǝm mʊnɔ, n daa yiitǝm kwaan mǝndɨ.” Gǝ na nyɔ mǝ maa maa fulotǝm nǝl dangǝn nǝn lɨyal mǝndɨ a gɨyatǝm mǝndɨ gǝm, dɨsɔ kwaan Kiristi a yɨ dakini jǝbɔ mǝ.
Nǝb nɨ a gola kalatǝmɨ, kunʌn nɨ n kunʌn bwaa, wʊnɨ bɛ lɛ nǝn bwaaɨ. A nǝb nɨ nya bʊʊtǝm lɛɨ, kunʌn nɨ n kunʌn kʊlɨ. Nuwo dwal lɛ a do tuulo maajɨ nɨɨ?