“Na nɔɔlɨ ya buto lɛɨ, gǝ nyʊwa nyʊwa bʊwatǝm dangǝn, jʊ a bwɨɨ kwama butotǝm gǝnɔ a la. Na nǝn kwama a bʌm bwɛ feligɨɨ, gǝ twabǝm twabǝm nǝn bɔɔla nɨ ga nyʊwaɨ, jʊ a bwɨɨ gǝ na a mʊgɔ fulotǝm nǝl a bwɛ feli nɨ gǝ bʌ a yoolii.
“ ‘Jǝ́ kaa lɔl, jǝ́ nǝb mogtǝmɔ! Jǝ́ ta kang a nyiyo, jǝ́ bʊla! Mǝ maa maa maajɨ nǝn kumtɨn jenɔ, maajɨ nɨ mɨsɔ jǝ́ jǝla lɛ nǝn, na a jel a nyiyo kaa nǝlɨ.’ ”
Jǝ́ la mʊrkalɨ nǝb bwangtǝm Kwaamaɨ nɨ a jo nǝn tɨkǝgaɨ, nǝb nɨ ja mʊla dun jinɔ a dʌbʌl kwamaɨ. Jǝ́ bɛ a daagɔ Kwaama woi, wʊnɨ nǝn gɔ maa nǝfitʌmɔ gǝm borang lɛ gwamɨ. Jǝ́ bɛ a daagɔ dʊʊmɨ nǝfitʌm nɨ dǝngdǝngɨ, nǝb nɨ Kwaama a dǝg ji mɨ nǝn dutoi.
Kwaama a nyʊwa bɔ bʊnatǝm bɛtɔ twama gǝnɨ kwama ja maam bwɨlangkɛlɨ, a mal ji a lɔ kǝla. A tʊng ji a bʊwantɨn nɨ a tushi a fi kumtojilii, sǝ ba la nǝn di mwatɨtǝm borangɔ.