“Nǝmǝ mǝ tɨya fogfogigɨɨ, nǝjen jǝ́ kang tɨyantɨnɨ. Nʊ nɨ a yɨ a mʊgɔ mɨɨ, mǝ tǝmɨ mǝ a mʊgɔ gǝnɨ, nǝn gɔ tʊʊ tʊʊl lɛ a ladaɨ. Na ke bɔ a mʊgɔ mɨɨ, mɨsɔ jǝ́ dwal lɛ jǝ́ maa kaa jǝl.
Na mǝ maa maa kuwotǝmkǝgaɨ, na n nyǝm jʊ nɨ ja yʊ yʊɨ, jǝbɔ nyǝmtǝmɔ gwamɨ, na mǝ nǝn nǝtǝm bɨlǝngkɛl dangǝnɨ, wʊnɨ mǝ sʊwa tuligɔ lɛ mǝʊ a bǝla daa tɨm gǝnɨ, na mɨ mǝ nǝn swɨkanɨ, mǝ ke bɔ kaa jǝl.
N maa jǝ fʌmʌn. Nǝjen jǝ́ sɨna mɨɨ. A yǝlam nyɔ nǝjen na jǝ́ buu mɨ kang lɛɨ, jʊ a bwɨɨ mɨ daa nɨ wo mǝ dwal a kʊm daltɔ bɛtɔ twamagɨɨ, mǝ ke bɔ kaa jǝl sul.
Nǝngɔ a sʊwa ɨ gɔ, “Lǝma mǝndɨ a wʊlam mʊn, jʊ a bwɨɨ daa gɨyatǝm mʊnɔ, n daa yiitǝm kwaan mǝndɨ.” Gǝ na nyɔ mǝ maa maa fulotǝm nǝl dangǝn nǝn lɨyal mǝndɨ a gɨyatǝm mǝndɨ gǝm, dɨsɔ kwaan Kiristi a yɨ dakini jǝbɔ mǝ.