Ye nyɛmiyo; ye we ayɛflo nɛ i suɔ mo saminya, i ba ye we abɔɔ ɔ mi. I ngɛ ye tsopa kɛ e he via, kɛ mimɛ nya buae. I ngɛ ye hwo kɛ hwo gbaku yee. I ngɛ ye wai kɛ nyɔ nyu nue. Huɛmɛ, nyɛɛ ye ní nɛ nyɛɛ nu ní. Nyɛ suɔmi ɔ nɛ de nyɛ kaa dã!
Ha nɛ waa te si mɔtu mla kɛ ya hyɛ kaa wai tso ɔmɛ bɔni ba tsɛ̃mi, nɛ a gba mɔmɔ lo. Wa maa hyɛ kaa tso ɔmɛ nɛ a yiblii ngɔɔ hu gba mɔmɔ lo. Lejɛ ɔ, ma tsɔɔ mo ngɛ kaa i suɔ mo saminya.
O maa nu wai tso yiblii he via ngɛ lejɛ ɔ. Tso yiblii kpakpa amɛ tsuo pueɔ si ngɛ wa sinya a nya: tso yiblii ehehi, kɛ momohi. Ye suɔlɔ, níhi nɛ a bua nya kɛ to mo ji nɛ ɔmɛ nɛ.
E na ngmɔkɔ tso nɛ ba ngɛ nɔ butuu ngɛ lokoo, nɛ e ho ya hyɛ kaa alini e ma ná nɔ́ ko ngɛ nɔ lo. Se benɛ e su he ɔ, e nɛ́ nɔ́ ja nɔ́ ko pe ba kɛkɛ, ejakaa ngmɔkɔ womi be sui lolo.
Lɔ ɔ he ɔ, e de e ngmɔ nɔ hyɛlɔ ɔ ke, ‘Hyɛ, jeha etɛ sɔuu ji nɛ ɔ nɛ i baa ba hlaa yiblii ngɛ ngmɔkɔ tso nɛ ɔ nɔ, se i nɛ eko. Poo tso ɔ ngɔ fɔ si! Mɛni he je nɛ e maa hi zugba a puɛe kɛ mwɔɔ ɔ?’
Pi nyɛ nɛ nyɛ hla mi. Imi mohu nɛ i hla nyɛ nɛ i tsɔ nyɛ, konɛ nyɛ ya wo yiblii nɛ maa hi si daa. Kɛkɛ ɔ, nɔ́ tsuaa nɔ́ nɛ nyɛ ma kpa he pɛɛ ngɛ ye biɛ mi ɔ, Tsɛ ɔ ma ha nyɛ.
Pee se ɔ, Paulo de Barnaba ke, “Ha waa kpale wa se kɛ ya mahi tsuo nɛ wa fiɛ Nyɔmtsɛ ɔ sɛ gbi ɔ ngɛ a mi ɔ. Wa ya slaa nyɛmimɛ ɔmɛ nɛ ngɛ lejɛ ɔmɛ, nɛ waa hyɛ bɔ nɛ a ngɛ nɔ yae ha.”