“Niŋgeb fudinde wor po dineŋ hime. Deŋbe Al Kuruŋ beleŋ alya bereyamiŋ doyaŋ yirde hi bana goŋ hitek gega, dakira teŋbe Al Kuruŋ diliŋde mata igiŋ teŋ hinayiŋ mar goyen po gab yunyeŋ.
Gwaha tikeb doyaŋ al kuruŋ go biŋ ar yekeb fuleŋa marmiŋ yad yerke kwamiŋ. Kuŋbe al buda meteŋ marmiŋ gasa yiramiŋ goyen gasa yirke kamkeb tiyuŋmiŋ go manaŋ kumga tiyamiŋ.
Mere ga dinhem gate miŋ goke Al Kuruŋyen asaŋde katiŋ goyen kapyaŋ ma heŋ haŋyen? Mere gobe gahade: ‘Ya yird yird mar beleŋ igiŋ moŋ yeŋ nurde pel iramiŋ hora goyen al hoyaŋ beleŋ teŋ go hende ya saŋiŋ wor po iryiŋ.
Be, ne beleŋ doyaŋ almiŋ heŋ heŋ ge igiŋ ma nuramiŋ mar gobe asogone niŋgeb, yawaŋ delner gar gab gasa yirke kamnaŋ,’ yinyiŋ,” yeŋ Yesu beleŋ gwahade tagalyiŋ.
Irde Aisaia beleŋ Al Kuruŋyen mere tagal tagal niŋ kafura ma heŋbe Al Kuruŋyen mere goyen kawan po gaha yiriŋ: “Nebe al kura ne niŋ ma naŋkeneŋ hitiŋ mar beleŋ nenamiŋ. Irde ne niŋ gususuŋaŋ ma heŋ hitiŋ mar hitte nigeŋ kawan hemeke nenamiŋ,” yitiŋ hi. Aisaia 65:1